Historia

Treść

Osadnictwo na terenach dzisiejszej Gminy Raciąż rozpoczęło się wcześnie, o czym świadczy topór ze złamanym ostrzem, wykonany z rogu jelenia, znaleziony w okolicach Drozdowa. Stanowi ślad pobytu ludności kultury wstęgowej rytej. Topór należy datować prawdopodobnie na czasy między 4300 a 4000r. p.n.e. Z okolic Drozdowa, Szczepkowa, Szapska, Kossobud oraz innych pochodzą również inne ciekawe znaleziska.

Intensywny rozwój osadnictwa zaczął się właściwie na początku procesu tworzenia się państwa polskiego w końcu X wieku. Raciąż – gród położony u zbiegu szlaków z centrum Mazowsza Płockiego na północ i północny – wschód, stał się ośrodkiem wczesnośredniowiecznego osadnictwa. W okresie XIII i XIV wieku tereny obecnej Gminy Raciąż wchodziły w skład kasztelani raciążskiej, która sięgała do rzeki Wkry.
Po wojnach z Zakonem Krzyżackim północne Mazowsze zaczęło się szybko rozwijać dzięki dużemu zapotrzebowaniu na żywność w wygłodniałych Prusach. Mimo to osadnictwo na terenie dzisiejszej Gminy było dość słabe w porównaniu do innych rejonów Mazowsza.

Po upadku Rzeczypospolitej omawiany teren włączono do Prus, w okresie wojen napoleońskich Mazowsze znalazło się w Księstwie Warszawskim, a później w Królestwie Polskim. W roku 1867 Gminę włączono do powstałego powiatu sierpeckiego.

W czasie I wojny światowej, w styczniu 1915r. tereny Gminy zajęli Niemcy. Pod koniec 1918r. administrację przejęli Polacy. W roku 1920 na krótko teren ten zajęła armia radziecka. We wrześniu 1939r. Rozpoczęła się okupacja niemiecka wraz z włączeniem terenu Gminy Raciąż do regencji ciechanowskiej w prowincji Prusy Wschodnie. Wyzwolenie nastąpiło w styczniu 1945r.